ورزشی راحت با اسان اسپرت

تاریخچه مسابقات بولینگ
مسابقات بولینگ از قاره اروپا و کشورهای اسکاندیناوی شروع و بعدها توسط نویسنده ای به نام واشنگتن ایرویک در کتاب مشهور به سوی هدف در سال ۱۸۱۸ با شناختی از پینهای ساخت آمریکا به شکل کنونی به آمریکا کشیده شده است . این بازی در کشورهای مختلف با قوانین و تجهیزات اولیه متفاوتی انجام می شد و در واقع علت و زمان تبدیل ۹ پین در اروپا به ۱۰ پین در آمریکا ، هنوز مشخص نیست . بولینگ در قرن ۱۹ شهرت بسیاری پیدا کرد و برای اولین بار در شهر باوری آمریکا انجمن ملی بولینگ تاسیس شد.
کفش بولینگ
ورزش بولینگ کفش مخصوص خودش را دارد. یکی به خاطر اینکه کفش های معمولی روی لاین سر نمی خورند. بعد هم چون کفش های معمولی کف سالن را کثیف می کنند و کیفیتش از بین می رود. بسته به اینکه چپ دست یا راست دست هستید کف یک لنگه از کفشتان یک کفی دارد تا روی لاین سر بخورید و پرتاب خوبی داشته باشید
کفش ها معمولی که در سالن های بولینگ هم بهتان می دهند ۱۵هزار تومان قیمت دارند. وقتی هم که برای بازی می روید ۵۰۰ تومان هزینه اجاره کفش برای یک ساعت است.کفش های حرفه ای: ۸۰ تا ۳۰۰ هزار تومان قیمت دارند. یک حسن شان هم این است که می شود کفی مخصوص آن را وقتی کهنه می شود عوض کرد و یک کفی چسبی جدید چسباند.
سالن بولینگ
مجموعه های ورزشی به طور میانگین ۱۰ لاین برای بازی دارند و روی هر لاین حداکثر ۴ نفر می توانند بازی کنند. کف سالن کاملا پارکت است. قسمت میانی لاین تا یک سوم انتهایی را، روغن می زنند تا توپ سر بخورد. دو قسمت کناری لاین را هم کاتر یا اصطلاحا جوب می گویند که اگر توپ تان وارد آن شود از قسمت اصلی خارج شده و دیگر به پین ها برخورد نمی کند.
این فلش هایی هم که کف لاین می بینید برای هدف گیری بهتر است.برای هر ساعت بازی روی یک لاین ۲۰ تا ۲۶ هزار تومان باید هزینه کنید که بین تعداد نفرات تقسیم می شود.اگر هم عضو یکی از مجموعه های ورزشی شوید، حق عوضیت می پردازید و برای ساعت های بازی تخفیف می گیرید. فقط یادتان باشد که از قبل برای آخر هفته برنامه ریزی کنید و اگر می خواهید خوش بگذرانید یک لاین رزرو کنید، چون خیلی از باشگاه شلوغ هستند.

انواع رشته های ورزشی تیراندازی
مسابقات ورزش تیراندازی در انواع مختلف و رشته های متنوعی برگذار می شود
برای تقسیم بندی این رشته می توان از روش های مختلفی استفاده کرد اما روشی که به رسمیت شناخته شده است معمولا بر اساس اسلحه و نوع مسابقه است که می تواند شامل تیراندازی به اهداف ثابت یا متحرک باشد. ورزش تیراندازی با سه نوع مختلف از سلاح ها انجام می شود که در ادامه به معرفی آنها می پردازیم:
● رشته تیراندازی با تفنگ بادی (شکاری) یا رایفل
در این رشته از یک اسلحه بزرگ یا شکاری که برای گرفتن آن به دو دست نیاز باشد استفاده می کنند. به طور کلی با استفاده از این تفنگ ها می توان به صورت پیوسته شلیک کرد و دقت بیشتری نیز نسبت به پیستول ها دارند. استفاده از تفنگ ها برای شکار رایج است و در تمامی مسابقات این رشته، تیراندازان با شلیک به هدفی که از ده حلقه داخل هم تشکیل شده است، امتیازی کسب می کنند و فردی که بالاترین امتیاز را دریافت کرده باشد برنده مسابقه می باشد.
تعیین امتیاز مسابقه تیراندازی در رشته تفنگ شکاری با امتیاز راند آمادگی جمع می شود و برگزاری این مسابقات با اهدافی در فاصله های ۱۰ متری یا ۵۰ متری صورت می گیرد. همچنین نوع مسابقه برگذار شده می تواند بر اساس وضعیت های مختلفی شامل ایستاده، زانو زده یا دراز کش باشد. برای نشانه گیری در این ورزش از دوربین های بصری استفاده نمی شود و تنها نشانه های فلزی بدون لنز مجاز می باشد.
● رشته تیراندازی با تپانچه یا پیستول
پیستول به تفنگ های کوچک تری گفته می شود که حمل و نقل آنها بسیار راحت تر است اما در مقایسه با تفنگ های شکاری برد و دقت کمتری دارند. برگذاری مسابقات تیر اندازی با تپانچه مانند رشته قبلی است و ورزشکاری که بیشترین امتیاز را با شلیک به هدف هایی در فاصله های معین ده، بیست و پنج و پنجاه کسب کند برنده مسابقه است.
البته این رشته از ورزش تیراندازی تنها در وضعیت ایستاده برگزار می شود و ورزشکاران باید تفنگ خود را تنها با یک دست نگه دارند و مجاز به تکیه مچ دست به جایی نیستند. استفاده از دوربین ها،‌ اشعه لیزر یا سایر موارد در این رشته مجاز نیست و نشانه گیری باید تنها با استفاده از ابزار موجود صورت بگیرد
همچنین از این نوع اسلحه برای برگزاری ورزش دوگانه بیاتلون یا biathlon که ترکیبی از دو ورزش اسکی صحرانوردی و تیراندازی است استفاده می شود. این ورزش تاریخچه ای طولانی در بخش نظامی و ورزش های رزمی دارد و محققان به مدارکی دست یافته اند که نشان می دهد که وایکینگ های نروژی، ارتش های اسکاندیناوی و روسیه در قرون وسطی و... از این ورزش در مبارزه ها و شکار استفاده می کردند
● رشته تیراندازی با تفنگ ساچمه زنی
همانطور که متوجه شدید استفاده از تفنگ های ساچمه ای نیز در این ورزش رایج است. مسابقاتی که با این سلاح ها برگزار می شوند در سه رشته تراپ، اسکیت و تراپ دوتایی هستند که تراپ به دلیل هیجان بسیار بالا از محبوبیت بالایی برخوردار است.
- رشته تیراندازی تراپ یا اهداف متحرک
این رشته به عنوان اهداف پروازی نیز شناخته می شود و برگزاری مسابقات آن در فضای باز صورت می گیرد. دیسکت های مورد استفاده توسط دستگاه های مخصوصی پرتاب می شوند و تیراندازان باید با اسلحه های ساچمه ای یا شاتگان آن ها را مورد هدف قرار دهند. این رشته به دلیل هیجان بالا طرفداران بسیاری دارد و به رشته های تخصصی تر و حرفه ای تر بیشتری نیز تقسیم می شود. برای برگزاری این مسابقات به اسلحه های ساچمه ای یا شاتگان های که بتوانند به راحتی دیسکت ها را خرد کنند نیاز است.

1-استنس یا حالت پایه بوکس
حالت پایه بوکس باید برای مبتدیان آسان باشد که بتوانند به راحتی حمله کرده و از خودشان دفاع کنند. در شکل زیر به خوبی در این حالت قرار دارید و هر دو دست آماده حمله کردن است. مبارزان پیشرفته تر از حالات مختلف بوکس برای حرکات بهتر بدنی و فرصت های ضد ضربه استفاده می کنند.
استنس مناسب بوکس – آماده حمله یا دفاع
پنجه پای جلو و پاشنه پای عقب در روی خط وسط قرار دارند. هر کدام از دستان خود را که مسلط هستید عقب نگه دارید (اگر راست دست هستید، دست راست را در عقب قرار دهید).
وزنتان را به طور مساوی روی هر دو پا توزیع کرده و زانوهایتان را کمی خم کنید.
حالت مورب بین پاها، کمی از عرض شانه پهن تر باشد و پاشنه عقب را از زمین بلند کنید.
آرنج ها پایین، دست بالا.
سرتان را پشت دستکش خود نگه دارید، کمی چانه تان را پایین بگیرید، و چشم هایتان از بالای دستکش دیده شوند.
آرام باشید و نفس بکشید!
*** عادت کنید که بعد از انجام تمام حرکات بوکس، به این موقعیت بازگردید!
2-فوت ورک (حرکت پا) پایه ای بوکس
مبتدیان کاملا نیاز به تسلط بر مانورهای گام به گام و محوری دارند. این نوع حرکت ممکن است در ابتدا دشوار به نظر برسد زیرا بسیاری از افراد عادت دارند همیشه از روی زمین به بال بپرند. در بوکس، باید پاهای خود را روی زمین نگه دارید تا همیشه آماده حمله، دفاع یا گریز باشید. همچنین پرش به اطراف موجب اتلاف مقدار زیادی انرژی می شود. هنگامی که شرایط و تکنیک های بهتری کسب کنید و آن ها را توسعه دهید، فوت ورک نمایشی شما طبیعی تر به نظر می رسد.
3- STEP – DRAG پایه
این حرکت جزو فوت ورک پایه بوکس است. با پای جلویی قدم بردارید و پای عقب را بکشید. این تکنیک قدم برداشتن و کشیدن در فوت ورک، تضمین می‌ کند که وزن شما پایه ای است و همیشه آماده حمله و یا دفاع هستید. هم چنین مانع از راه رفتن و قدم زدن و از دست دادن تعادل شما می شود.
با این اپلیکیشن ساده، هر زبانی رو فقط با روزانه 5 دقیقه گوش دادن، توی 80 روز مثل بلبل حرف بزن! بهترین متد روز، همزمان تقویت حافظه، آموزش تصویری با کمترین قیمت ممکن!
برای رفتن به جلو یا چپ، اول با پای چپ خود گام بردارید و سپس پای راست را دنبال آن بکشید.
برای رفتن به سمت راست یا عقب اول با پای راست خود گام بردارید و سپس پای چپ را دنبال آن بکشید.
* * نکته: سعی کنید تمام مراحل را با پاهای خود در همان فاصله تمام کنید.
4- PIVOT (چرخش)
مهم ‌ترین تکنیکی که شما به آن نیاز دارید، چرخش است. این کار معمولا با چرخش پای جلو صورت می‌گیرد. شما می ‌توانید از آن در حالت تدافعی برای اجتناب از حملات، و یا برای پیدا کردن زاویه‌ های جدید برای تلافی کردن مشت، استفاده کنید. چرخش می ‌تواند برای مقابله با مشت زدن مفید باشد و مانع از آسیب دیدن شما شود.
با تکان دادن پای راست و چرخش بدنتان بر روی پای چپ، چرخش ساعتگرد انجام دهید.
چرخش های کوچک (45 تا ۹۰ درجه) و هم چنین چرخش های بزرگ (90 تا ۱۸۰ درجه) را تمرین کنید.
5- پانچ پایه ای بوکس
تکنیک پایه ای پانچ
1- از یک موقعیت آرام شروع کنید.
2- هنگام پرتاب پانچ، بازدم کنید.
3- در هنگام ضربه مشت و ماهیچه ‌های بدن را سفت کنید.
4- دستتان را به سمت خود آزاد کنید.
پرتاب پانچ ها در واقع نوعی استراحت کردن است، سپس هنگام بازدم به سرعت دست خود را به سمت هدف حرکت دهید. شما مشت خود را در لحظه ضربه محکم می‌کنید و سپس دستتان را شل می‌کنید تا فشار بیش تری وارد کنید. ترفند این کار، استفاده از تمام وزن بدن در پشت پانچ بدون افت و کاهش تعادل است. مهارت و تجربه با گذر زمان افزایش می یابد.
برای یک مبتدی، مهم ترین نکته این است که فرم پانچ مناسب را یاد بگیرد. سپس قادر خواهید بود انواع پانچ های مختلف را از جهات گوناگون پرتاب کنید و تکنیک مشت زدن خود را متناسب با سبک خود توسعه دهید.
نکات اساسی در مورد پانچ
تمام بدن خود را بچرخانید و پاهای خود را برای همه ی پانچ ها به جز جب چرخش دهید.
حالت پایه خود را حفظ کنید و برای قدرت و تحرک بهتر تعادل خود را حفظ کنید.
اطمینان حاصل کنید که دست غیر مشت زن شما از طرف دیگر بدنتان دفاع می کند.
بعد از هر ضربه به شدت و سریع بازدم کنید.
همه پانچ های بوکس در واقع نوعی استریت پانچ (آرنج مستقیم)، هوک پانچ (آرنج به سمت کنار) یا آپرکات پانچ (آرنج به سمت پایین) هستند.
6- ضربه یا استریت مستقیم به چپ (JAB) – مهم‌ ترین سلاح در بوکس
حالت بدن خود را هم چنان نگه دارید، مشت چپ خود را مستقیم به جلو بکشید.
هنگام مشت زدن به شدت بازدم کنید و مشت را بچرخانید تا با کف دست پایین بیاید.
بلافاصله پس از ضربه، برای دفاع دست را به عقب بکشید.
*** سعی کنید با یک قدم رو به جلو یک ضربه پرتاب کنید (معروف به ” “step jab). همچنین با خم کردن زانوها و کمر به محض این که ضربه زدید، یک ضربه به بدن بزنید.
مهم ترین پانچ در بوکس jab است. با این حرکت می توانید حمله کنید، دفاع کنید، ضد حمله انجام دهید، امتیاز بگیرد، زمان بخرید و بسیاری موارد دیگر. این حرکت طولانی ترین و سریع ترین پانچ شماست که کم ترین انرژی را مصرف می کند و کم ترین آسیب پذیری را برای شما به ارمغان می آورد. یک مربی بوکس معمولا به شما می گوید که هر دسته کوچک موسیقی جاز باید با jab شروع شود. این حرکت یک پانچ سریع است که حریف شما را به اندازه کافی گیج می کند تا با پانچ های بزرگ به زمین بیفتد.
7- ضربه یا استریت مستقیم به راست (RIGHT CROSS) – قوی ترین پانچ شما
باسن و بالا تنه تان CCW را بچرخانید تا پای راست شما زاویه (در حدود 90 درجه) پیدا کند.
به محض این که مشت راست خود را مستقیما از چانه خود رد کردید، به شدت بازدم کنید.
مشت را بچرخانید تا با کف دست خود به پایین بیاید.
اجازه ندهید که سرتان روی زانوی جلوی شما خم شود.
*** در صورت لزوم، آرنج راست می تواند خم شود تا یک زاویه حلقه ای کوچک (overhand right) یا حتی زاویه حلقه ای گسترده (hayemaker) ایجاد شود تا از گارد حریف خود دور شوید. بسیاری از مربیان بوکس به اهمیت استریت مستقیم به راست برای مبتدیان تاکید می کنند، زیرا کم تر به حریف اجازه استراحت می دهد. دیدن “هوک راست” غیر معمولی است زیرا احتمالا توسط شانه چپ طرف مقابل مسدود خواهد شد. اگر می خواهید یک cross پرتاب کنید، زانوها و کمر را خم کنید.
Cross مناسب به طور طبیعی قوی ترین پانچ شما خواهد بود زیرا با دست غالب شما انجام می شود و از پشت به راحتی فشار می آورد. هنگامی که jab و right cross با هم ترکیب می شوند، با عنوان یک ترکیب اصلی اما فوق العاده مفید 1-2 شناخته می شوند.
8- هوک چپ – پانچ قوی و خطرناک
پاهای خود را در جهت عقربه های ساعت (حدود 90 درجه) بچرخانید و پاشنه راست را پایین بیاورید و پاشنه چپ را بلند کنید.
هنگامی که پاهایتان را می چرخانید، بدن شما مثل یک بلوک محکم می چرخد.
در حالی که مشت چپ خود را به سمت هدف می چرخانید، بازوی چپ منقبض می شود.
*** برای یک هوک چپ به بدن، دست چپ خود را به سمت پایین بیاورید و یک مشت عمودی پرتاب کنید.
هوک چپ به راحتی یکی از مرگبار ترین پانچ ها در بوکس است. هنگامی که یک حریف در انتظار استریت پانچ است، زیرکانه از زاویه جانبی عمل می کند. این حرکت برای ضربه فنی هم متداول است چون پانچ سر را بر می گرداند و به راحتی باعث می ‌شود که حریف دچار سرگیجه شود. هوک چپ به سر را می توانید با مشت افقی یا عمودی پرتاب کنید. برای یک فرد مبتدی، توصیه می کنم از موارد طبیعی تر استفاده کنید.
هوک چپ به بدن متداول ترین راه حمله به بدن است. “لیور شات ” (واقع در زیر دنده های راست) شناخته شده که بسیار دردناک است و منجر به بسیاری از ضربه فنی ها می شود. بادی شات ها به طور معمول شما را از نفس می اندازند و پاهایتان را درگیر می کنند و مانع از توانایی حرکت شما می شوند. یک بادی شات مناسب می تواند لحظه

نحوه گرفتن توپ بولینگ
نحوه گرفتن توپ بولینگ به شکل صحیح، یکی از مهم‌ترین موارد در آموزش بولینگ است و می‌تواند برد یا باخت شما را در بازی تعیین کند. شما تنها زمانی می‌توانید هدف گیری دقیقی داشته باشید که توپ را به طور صحیح با انگشتان خود نگه دارید. یک توپ بازی بولینگ معمولی دارای ۳ سوراخ است که دو تای آنها در کنار هم قرار گرفته‌اند و سوراخ سوم که معمولا بزرگترین سوراخ نیز هست، زیر این دو قرار دارد. دو سوراخی که در کنار هم قرار دارند برای گذاشتن انگشت وسط و انگشت حلقه (انگشت سوم) شما می‌باشند و سوراخ بزرگتر نیز برای قرار دادن انگشت شست شما تعبیه شده است. برای انتخاب توپ مناسب ابتدا انگشت شست خود را در حفره بزرگتر قرار دهید، سپس دو انگشت وسط و سوم خود را روی دو سوراخ دیگر بگذارید، اگر تا بند دوم انگشتانتان، روی سوراخ‌ها قرار گرفته باشند، در این صورت توپی متناسب با سایز آن ها پیدا کرده‌اید. انگشتانتان را تا جایی که سوراخ های روی توپ فضا دارند (تا بند دوم انگشت) داخل کنید.
این سوراخ ها نباید برای انگشتانتان خیلی تنگ یا گشاد باشند و اندازه‌ی آن ها باید طوری باشد که بتوانند به راحتی درون آن ها قرار بگیرند. این مدل از گرفتن توپ بولینگ، معمول ترین و استاندارد ترین نحوه در آموزش بولینگ است که بیشترین کنترل بر روی توپ را به شما خواهد داد و همینطور احتمال آسیب دیدن انگشتان هم در این حالت بسیار کم خواهد بود. البته بولینگ باز‌های حرفه‌ای انگشتان خود را مقدار کمتری وارد سوراخ ها می‌کنند تا بتوانند در هنگام پرتاب، پیچ بهتری به توپ بدهند چون اگر توپ را با انگشتانان خیلی سفت نگه دارید، نمی‌توانید راحت و مناسب توپ را رها کنید و دقت پرتاب توپ نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. با این همه، اگر می‌خواهید به صورت جدی و حرفه ای این ورزش را دنبال کنید، بهتر است توپی مخصوص، که کاملا مناسب سایز دست و انگشتانتان باشد، سفارش دهید.
نحوه هدف گیری پین ها
بعد از این که نحوه گرفتن توپ بولینگ را فرا گرفتید، زمان آن است که برای زدن پین ها با یک هدف گیری خوب آماده شوید. دو روش کلی برای هدف گیری پین‌ها در آموزش بولینگ وجود دارد. یکی از روش ها هدف قرار دادن خود پین هاست و دیگری هدف گرفتن علائم پیکان شکلی است که روی سطح لِین (سطحی که توپ قبل از برخورد به پین ها روی آن می‌لغزد) قرار دارند. افراد تازه کار اکثرا خود پین ها را هدف قرار می‌دهند. از آن جایی که هدف نهایی زدن پین هاست، این مدل کاملا طبیعی و مناسب است. اما روش دیگر، یعنی هدف گیری علائم جهت دار روی سطح لین، روشی کارآمد تر و حرفه ای تر است و اکثر افراد با تجربه از این روش استفاده می‌کنند. این علائم جهت دار بعد از فول لاین (خط خطا) در امتداد سطح ۴٫۵ متری محوطه‌ی لین قرار دارند که اگر مورد هدف قرار داده شوند شانس برخورد توپ با پین ها، بسیار بیشتر خواهد بود.
دلیل این مورد هم کاملا منطقی است، چون خود پین ها بسیار دور تر و در فاصله‌ی حدود ۱۸ متری شما قرار دارند در حالی که این نشان های پیکان شکل، بسیار به شما نزدیک تر هستند. زدن هدفی نزدیک تر، بسیار ساده تر از زدن یک هدف دور است و اگر شما بتوانید پیکان مناسب را هدف قرار دهید، به احتمال بسیار زیاد، توپ به مسیر خود ادامه خواهد داد و به پین ها اصابت خواهد کرد. بهترین نقطه برای هدف گیری اگر در ابتداری راه یادگیری و آموزش بولینگ هستید، احتمالا از ما خواهید پرسید که کدام پیکان برای هدف گیری مناسب تر است؟ از آن جایی که افراد مختلف با روش های متفاوتی هدف گیری می‌کنند و هر لین نیز شرایط خاص خود را دارد، جواب مشخصی برای این سوال وجود ندارد. اگر بخواهید پرتاب مستقیمی داشته باشید و هدپین (پین اول) را بزنید، مشخصا باید پیکان وسطی را هدف بگیرید. اما زدن هدپین گزینه چندان مناسبی نیست و در اکثر موارد باعث ریختن همه پین ها نخواهد شد. بهترین حالت، دادن کمی زاویه به توپ و زدن نقطه‌ای است که به نقطه پاکت معروف است و بیشترین امتیاز را برای شما به ارمغان خواهد آورد. برای افراد راست دست این نقطه جایی بین پین ۱ و پین ۳ است و برای افراد چپ دست بین پین ۱ و پین ۲ است. بنابرین بهترین مکان برای نشانه گیری کمی متمایل به سمت راست پیکان وسط برای افراد راست دست و کمی متمایل به سمت چپ پیکان وسط برای افراد چپ دست است.
نحوه ایستادن قبل از پرتاب توپ
برای برای اینکه بتوانید به درستی با توپ حرکت کنید و پرتاب خوبی داشته باشید، باید نحوه درست ایستادن با توپ بولینگ را فرا بگیرید. اگرچه قانون مشخصی برای مکان ایستادن شما وجود ندارد و شما آزادید هر جایی در محوطه‌ی اپروچ (جایی که بولینگ باز در آن میایستد و توپ را پرتاب می‌کند) بایستید، اما برای اینکه بتوانید در لحظه مناسب و درست قبل از لاین خطا توپ را رها کنید، باید در فاصله‌ی مناسبی حرکت خود را شروع کنید. برای این کار به ته محوطه اپروچ بروید و پشت به پین ها در فاصله‌ی ۵ سانتی متری از لاین خطا بایستید. سپس ۴ یا ۵ قدم بردارید. نقطه ای که به آن می‌رسید، بهترین مکان برای شروع حرکت برای پرتاب توپ است. حالت ایستادن شما باید کاملا عادی و با کنترل باشد.
بهتر است زانوهای خود را کمی خم کنید و سر خود را کاملا بالا نگه دارید. توپ را باید در نزدیکی کمر خود نگه دارید، اگرچه مکان دقیق نگه داشتن توپ کمی به خود بولینگ باز بستگی دارد. اگر خواستید می‌توانید توپ را کمی بالاتر بگیرید اما نباید توپ را در عرض شانه‌های خود نگه دارید. همینطور هیچ گاه نباید توپ را پایین تر از سطح کمر خود نگه دارید. همچنین اگر راست دست هستید حتما توپ را در سمت راست بدن خود، و اگر چپ دست هستید توپ را در سمت چپ بدن خود نگه دارید. نگه داشتن توپ در مرکز بدن ایده چندان خوبی نیست. نحوه حرکت کردن با توپ بعد از اینکه فرا گرفتید که چه مکانی برای ایستادن با توپ مناسب تر است و نحوه صحیح گرفتن توپ بازی بولینگ چگونه است، باید چگونگی قدم برداشتن و حرکت دادن دستتان برای پرتاب توپ را یاد بگیرید.
یکی از اولین مواردی که در آموزش بولینگ مورد توجه قرار می‌گیرد این است که قبل از پرتاب باید چند قدم با توپ بردارید. برداشتن ۴ یا ۵ قدم قبل از پرتاب توپ روش معمول و استاندارد بولینگ است. با این که هر دو روش کاملا معمول و مناسب هستند ولی روش ۴ قدمی برای افراد تازه کار آسان‌تر و معمول‌تر است. در یک حرکت ۴ قدمی، اولین قدم همیشه با پای موافق با دستی که توپ را پرتاب می‌کند، شروع می‌شود و در این قدم دستی که توپ را حمل می‌کند به سمت جلو برده می‌شود. سپس دست ها به صورت آونگی در ۴ قدم به صورت منظم به حرکت در می‌آیند و در قدم چهارم پای مخالف جلو آمده و شست از حفره‌ی روی توپ بیرون آورده می‌شود. حفظ تعادل هم یکی از اساسی ترین موارد در آموزش بولینگ است و مهم ترین اصل در حرکت برای پرتاب توپ است. نحوه پرتاب روش های متفاوتی برای پرتاب توپ در آموزش بولینگ وجود دارد و نوع رها کردن توپ به اندازه‌ی پیچی که قصد دارید به توپ بدهید، بستگی دارد.
برای پرتاب توپ نباید به دست خود سرعت بدهید و باید اجازه بدهید که دستتان به صورت طبیعی و کاملا کنترل شده حرکت کند. همچنین پیچ دادن به توپ به حرکت مچ وابسته نیست و اصلی ترین عامل برای قوس دادن به توپ انگشتانتان هستند. با جلو و عقب کردن مچ دستتان در زمان حمل کردن یک جسم تقریبا ۷ کیلویی، ممکن است آسیب های جدی به خود وارد کنید. در هنگام پرتاب ابتدا باید شست خود را از توپ خارج کنید. انگشت شست خود را به صورت خمیده درون حفره نگه ندارید تا هنگام خروج، شستتان به راحتی بیرون بیاید. دو انگشت دیگر مسئول پیچ دادن به توپ خواهند بود و باید به مقدار کمی در جهت موافق با دستی که توپ را پرتاب می‌کند، چرخش داده شوند و سپس از توپ خارج شوند. پس از رها کردن توپ، قسمت روی دست باید به سمت بالا باشند و در امتداد با توپ به حرکت خود ادامه دهد.

زمین گلف
وسعت زمین گلف به حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار متر مربع می رسد. بازیکن به کفش مخصوص میخ داری برای بازی گلف نیاز دارد تا پای او به موقع ضربه زدن نچرخد. لباس گلف، جنس مخصوصی دارد و هدف از ایجاد آن راحتی حرکت بدن می باشد.

۱۸ سوراخ در زمین استاندارد گلف وجود دارد. فاصله سوراخ ها از نقطه شروع با هم فرق دارد و درواقع این فاصله ها بین ۱۰۰ تا ۶۰۰ یارد، تغيير می کند که موانع گوناگونی در این فواصل طراحی و گنجانده شده است که از آن ها می توان به موانع آبی و شنزار و چمنزارهای بلند و پرپشت اشاره کرد.

تقسیم بندی گلف
گلف، متشکل از سه دسته ی زیر میباشد :

*« بک سوئینگ» یا عقب بردن کلاپ

*« بک سوئینگ» یا بالابردن کلاپ

*« دان سوئینگ» پایین آوردن کلاپ

به اتمام ضربات فلات روپ می گویند.

ویژگی های ورزش گلف
> محل برگزاری بازی گلف باید در فضای باز و عموماً در بین درختان و چمنزارها با پستی و بلندیهای طبیعی باشد تا فرد را به آسایش و آرامش درونی برساند.

> در محل بازی گلف، وجود حداکثر اکسیژن و نور طبیعی به ارگانیسم بدن کمک می کند تا کلیه دستگاههای حیاتی، وظایفشان را به خوبی انجام دهند و علاوه‌براین تأثير بسیاری در قدرت اندیشه و تصمیم گیری بیشتر دارد.

> از سنین کودکی تا سالمندی می توان ورزش گلف را انجام داد، با این که تحرک لازمه جوانی است ولی آمادگی جسمانی به خاطر قابلیت استمرار و تکرار مداوم و اهسته این ورزش تا سنین بالا حفظ میشود.

> گلف برای کهنسالان بعنوان یک فعالیت بسیار مناسب محسوب میشود بدین دلیل که از هیچگونه حرکات تند و فشارهای نامنظم بر اندامها در زمان انجام این ورزش استفاده نمیشود.

> ورزش گلف به عنوان یک ورزش خانوادگی تلقی می شود و تمام اعضای خانواده میتوانند تمرین گلف را بدون هیچگونه محدودیتی انجام دهند؛ به این دلیل که لباس ورزشکاران این رشته از پوشش مطلوبی برخوردار است و همین موضوع، بسیار ارزنده و قابل توجه است چون توسعه ورزش بانوان در مکانهای باز ورزشی محدودیت دارد.

> مسافتی که در ورزش گلف طی می کنید حدود هشت کیلومتر است که بطور متوسط ۳ الی ۴ ساعت، زمان میبرد و این حجم فعالیت برای افراد مسن براساس زمانش فعالیت ایده آلی محسوب میشود.

> اصولاً داور، ورزشکاران گلف را همراهی نمی کند و ورزشکاران، خودشان قضاوت می کنند و بخاطر همین امر، اصول اخلاقی حاکم بر میادین ورزشی همراه با رعایت حقوق یکدیگر، نزاکت و احترام متقابل میباشد و حس اعتماد و اطمینان به دیگران را تقویت میکند.

وسایل مورد نیاز بازی گلف
اصولا هر رشته ورزشی به تجهیزاتی نیاز دارد تا توانایی انجام فعالیت درست را داشته باشید. بنابراین چنین قائده ای برای گلف نیز صدق می کند و به یکسری وسایل ضروری و غیرضروری برای بازی کردن نیاز دارید. در ادامه با وسایل موردنیاز برای بازی گلف اشنا شوید:

>> چوب گلف:
چوب گلف به عنوان ابتدایی ترین وسیله موردنیاز برای گلف محسوب میشود. به طور کلی سه نوع چوب گلف در تمام دنیا وجود دارد که شامل چوبی، آهنی و پاتر است و برحسب خصوصیات شات، برای زدن آن نوع چوب از نظر بلندی دسته و زاویه صفحه فرق می کند.

>> توپ گلف:
دومین وسیله برای بازی گلف، تهیه توپ گلف است. برای ساخت توپ های گلف از لاستیک با روکش خارجی پلاستیک استفاده شده است.

اطلاعاتی درباره اسب‌ ها
اسب‌ها در سن ۴ سالگی به بلوغ کامل می‌رسند.

یک اسب مؤنث بعد از ۴ سالگی به نام مادیان صدا می‌شود.

یک اسب مذکر بعد از ۴ سالگی به نام نریان صدا می‌شود.

اسب‌ها عموماً بیش از ۱۴۵ سانت قد دارند.

به اسب‌های کوچکتر از ۱۴۵ سانت پونی گفته می‌شود.

بیش از ۲۰۰ نوع نژاد اسب در دنیا وجود دارد.

دوران بارداری یک اسب ۱۱ ماه است اما گاهی از ۱۰ الی ۱۲ ماه هم می‌شود.

عمر متوسط اسب‌ها حدود ۲۰ الی ۲۵ سال می‌باشد و پیرترین اسب دنیا ۶۲ سال عمر کرده‌است.

نام علمی اسب «اکوس کابالوس» است.

یک اسب با وزنی حدود ۴۵۰ کیلوگرم تقریباً ۵۰ لیتر خون در بدن دارد.

برقراری ارتباط با اسب
اولین گام یادگیری سوارکاری، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌وخوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک کند و انجام دهد.

اسب با انسان متفاوت است و همین تفاوت است که باعث جذابیت این رابطه می‌شود. هرچه بهتر بتوانیم طرف مقابلمان را درک کنیم و یادبگیریم که غرایز او را بفهمیم، رابطه ما بهتر می‌شود. رفتار پر از ترس اسب مغرضانه نیست، بلکه یک واکنش طبیعی برای حفاظت از خودش است.

اگر بتوانیم این احساس را در اسب ایجاد کنیم که ما از او حفاظت می‌کنیم، به ما اعتماد می‌کند و دیگر از هر فرصتی برای فرار استفاده نمی‌کند. با این حال حتی وقتی به ما اعتماد می‌کند، باز هم اسب حیوانی است که به‌طور طبیعی در گله به سر می‌برد. در موقعیت‌های هراس‌آور نیز همواره به گله می‌پیوندد.

سوارکار می‌تواند از روی حرکات و برخی از اعمال اسب متوجه منظور او شود. حرکات گوش‌های اسب در این مورد بسیار مؤثر است. به‌طور مثال، هنگامی که اسب گوش‌هایش را به سمت جلو می‌چرخاند و سرش را بالا می‌گیرد، به این معناست که صدایی او را نگران کرده‌است و او بادقت در حال پیدا کردن منبع صداست.

یا هنگامی که اسب گوش‌هایش را در جهات مختلف می‌چرخاند و حرکت می‌دهد، به این معناست که با دقت اطرافش را تحت نظر دارد. گوش‌های مایل به سمت پایین در دو طرف سر اسب، نشان دهندهٔ تسلیم شدن و اطاعت اسب هستند.

البته این حالت گوش‌ها در صورتی که لب‌ها به سمت پایین افتاده باشند، نشانهٔ خواب‌آلودگی است. اسبی که گوش‌هایش را می‌چرخاند و زبانش را بیرون می‌آورد، قصد سربه‌سر گذاشتن و بازی با سوارکار را دارد.

اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی‌اعتمادی یا عصبانیت و ناراحتی او شده‌است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی بسیار خشمگین است یا این که به شدت ترسیده‌است.

در این صورت اسب می‌تواند بسیار خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند. اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بدخلقی خود را نشان می‌دهد.

هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز می‌کند، در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث ناراحتی او شده‌است (مثلاً مگس و…)

عادت به ورزش کردن اگر در کسی وجود داشته باشد آن فرد از سلامت جسمی و روحی مناسبی برخوردار خواهد بود برای مثال سلامت جسمی فردی که دائم در رشته های مختلف ورزشی فعالیت می کند با فردی که سالی یک بار هم فعالیت ورزشی ندارد کاملا متفاوت خواهد بود. یکی از ورزش های بسیار هیجانی و جذاب که در این مقاله قصد داریم همه چیز در مورد آن بدانیم ورزش تنیس می باشد. امروزه این ورزش در بین رشته های مدرن ورزشی قرار گرفته است. این ورزش اولین بار از کشور انگلستان آمد در حقیقت انگلیس اولین کشوری بود که طرفداران بسیار زیادی را جذب این رشته ورزشی کرد در حالی که این اتفاق برای اولین بار در لندن در سال ۱۸۷۷ اتفاق افتاد. دلیل محبوبیت این ورزش ساده بودن می باشد چرا که شما در هر مکانی که حضور داشته باشید با دو عدد راکت تنیس و یک عدد توپ تنیس با دوستان و اقوام خود می توانید به این بازی هیجانی بپردازید و از اوقات فراغت خود نهایت لذت را ببرید.

همه چیز درباره تنیس روی میز

در بخش همه چیز درباره تنیس روی میز شما این ورزش را به راحتی یاد خواهید گرفت. برای دانستن همه چیز درباره تنیس روی میز باید گفت که فردی که بازی را شروع می کند جوری باید به راکت ضربه بزند که توپ به وسط زمین خورده و پس از عبور از روی تور به نیمه حریف وارد شود. در همان ابتدای شروع کار وقتی حریف نیز با راکت خود به توپ ضربه بزند و توپ وارد محوطه شما شود و بتوانید ان را مهار کنید تازه بازی شروع می شود.

به این ترتیب وقتی دو طرف بتوانند توپ را مهار کنند بازی تا جایی ادامه پیدا می کند که یک فرد موفق به مهار توپ نشده و در نتیجه طرف مقابل یک امتیاز کسب می کند. همان طور که گفته شد وقتی هر فرد با راکت به توپ ضربه میزند و توپ به نیمه زمین خورده و سپس از روی تور رد می شود اگر هر گونه خطای کوچکی را مرتکب شوید توسط داور مشاهده می شود. برای بررسی بیشتر قوانین تنیس خاکی pdf یا روی میز کافیست به این مقاله مراجعه کنید.

مشخصات زمین بازی تنیس

این ورزش هیجانی در یک زمین مستطیلی شکل انجام می شود و معمولا طول این زمین ۲۳ متر و عرض آن ۸ متر می باشد که این اندازه در بعضی از زمین ها متفاوت بوده و گاهی پهن تر یا طولانی تر هم می باشد. در اطراف این زمینه محوطه ای برای افتادن توپ تنیس قرار داده شده است. متخصصان این زمین را به دو قسمت مساوی تقسیم می کنند و یک ناحیه را برای پایان بازی قرار می دهند که حدودا ۱٫۷ متر می باشد.

همچنین زمین تقسیم شده را با خط های مختلف از یک دیگر جدا می کنند در ادامه هر قسمت از این دو بخش را به دو قست تقسیم کرده که این بخش برای سرویس می باشد. زمین این ورزش نیز از خاک رس بوده و به همین علت کمی نرم می باشد و بازیکنان به راحتی می توانند روی آن بازی کنند.

کفش هاکی

روی یخنخستین و مهمترین وسیله مورد نیاز یک جفت کفش خوب مخصوص هاکی است که برای آن می توانید به باشگاههای معتبر این رشته مراجعه کرده و از آنها در انتخاب نوع کفش دلخواهتان کمک بگیرید. حتماً از همان ابتدا کفشهای مناسبی تهیه نمائید چون برخلاف نظر عده ای که معتقدند چوب حرف اول را میزند، مهمترین عامل در این ورزش کفش است، چون شما در همه حال برروی کفش های خود هستید ولی از چوب خود فقط در زمانی که توپ در اختیار شماست استفاده می کنید.

بهترین قطرچرخهای کفشin line hockey ۷۶ – ۷۰ میلیمتر می باشد زیرا در بازی هـاکی احتیاجـی به سرعت خیلی بالا نیست. چون در هاکی احتمال صدمه دیدن پا وجود دارد، رویه (بدنه) وتراک کفشهای هاکی باید محکم، قوی و قابل اطمینان باشد و باید بوسیله بند به پا محکـم شود. باید دقت نمود که کفش کاملاً به پا کیپ بوده وحداکثر یک یا دو سایز بیشتر نباید بزرگتر از پا باشد.
اسکیت هاکی از یک محافظ سخت تشکیل شده که مناسب با اندازه ی پای بازیکنان ساخته میشود. اغلب با مش فلزی تقویت شده است. قسمت های ضروری اسکیت، بوت داخلی و قسمت بیرونی است. به طور معمول اسکیت از ساق پا به پایین را میپوشاند.